ครูบ้านดอย 3 (ตอน โรงเรียนบ้านดอย)

จากร้านก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ มาตามทางเส้นทางดอยหลวง – เชียงแสน อีกไม่ไกล
ผ่านทุ่งนาเข้าหมู่บ้านจนเกือบจะพ้นเขตหมู่บ้าน ก็จะเจอ “โรงเรียนบ้านดอย”

เราเลี้ยวเข้าไปในโรงเรียนก็เจอกับบรรยากาศร่มรื่นต้นไม้ครึ้ม ด้านหน้าโรงเรียนมีร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ ด้านซ้ายเป็นเส้นทางเข้าป่าของหมู่บ้าน ด้านขวาเป็นหนองน้ำ ทราบชื่อภายหลังว่าหนองผักหนาม ต้องเดินลงเนินเขาจากโรงเรียนไป ด้านหลังเป็นสวนยาง ถัดจากสวนยางเป็น ไร่ของชาวบ้าน ป่า และ ดอย !

P1270685

ผมไปถึงที่โรงเรียนประมาณบ่ายสอง ทันทีที่รถจอด เด็ก ๆ วิ่งมาดูว่าใครมาเยี่ยมโรงเรียนของพวกเขาครับ นักเรียนยืนตัวตรงเว้นทางให้ และยกมือไหว้สวัสดี !!!  น้ำตาจะไหล ….. จากการฝึกสอนมาแล้วสองโรงเรียนในกรุงเทพฯ  ถ้าไม่ได้เป็นคนสอนและให้คะแนน เด็กก็แทบจะไม่ไหว้ให้เมื่อย (คงเป็นบางโรงเรียนเนอะ)  แต่นี่นักเรียนยังไม่รู้ว่าผมเป็นใครด้วยซ้ำ

ตั้งใจว่าจะมาพบผอ. โรงเรียน (ภายหลังเรียก “ครูใหญ่” ตามที่ครูใหญ่ชอบแทนตัวเอง คงเพราะความเคยชินหรือชื่อตำแหน่งครูใหญ่มันเหมาะกับสภาพโรงเรียนมากกว่า) แต่ไม่พบครับ  เลยไปคุยกับครูที่สอนชั้น ป.6 แทน โชคยังดีที่ได้สอน ป.5 ครับ ก็ผมเรียนครุศาสตร์ สาขามัธยมมานะครับ ถ้าต้องสอนประถมแบบนี้ ได้สอนเด็กโต คงใกล้เคียงกว่า

วันที่เจอกับครูใหญ่ที่เขต ท่านบอกผมว่าไม่มีปัญหาเรื่องที่พัก เพราะที่โรงเรียนมีบ้านพักครู โดยที่บ้านพักครูหลังนี้ ลุงมานพ ภารโรงประจำโรงเรียนพักอยู่ ผมคิดในใจตอนนั้นว่า บ้านก็คงเป็นสภาพพร้อมอยู่ เพราะเห็นครูใหญ่โทรสั่งให้ลุงมานพจัดห้องให้เพราะจะมีครูใหม่มาพัก

ลุงมานพ ถือกุญแจเดินนำพวกเราไปยังบ้านหลังนั้น ดูจากสภาพภายนอกไม่น่าจะมีคนอยู่เลยครับ พอเข้าไปดูข้างในแล้วยิ่งกว่า ผมแอบคิดว่าจริง ๆ แล้วภารโรงมานอนเฝ้าโรงเรียน (หรืออาจจะมาเฝ้าวัวที่แกเลี้ยงไว้กินหญ้าในสนาม) เป็นบางครั้งเท่านั้น มีเสื่อผืนหมอนใบ มุ้งหลังใหญ่และใยแมงมุม ค่าซ่อมบ้านคงพอ ๆ กับค่าเช่าสองปีครับ เลยตัดสินใจไปหาบ้านเช่าดีกว่า
ช่วงบ่ายนั้นเรา เราจึงตระเวนหาบ้านเช่า โดยมีลุงมานพนำทางพวกเราไป

หลังแรกที่ไปถึง เป็นบ้านปูนชั้นเดียว สามห้องนอน 1 ห้องน้ำ มีเฟอร์นิเจอร์เกือบครบ เดือนละ 1000 บาท อยู่ใกล้โรงเรียนมัธยมประจำอำเภอ  สภาพสวยอยู่ในเขตชุมชน แต่มีคนมาจองแล้ว  อ้าวววว

หลังถัดมาเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวยกพื้นสูงประมาณครึ่งชั้น ไม่มีเพดาน เจ้าของให้ราคาเดือนละ 600 มีห้องครัว ห้องน้ำ + เครื่องซักผ้าเก่า ๆ ของเจ้าของบ้าน แกบอกว่าใช้ได้เลย มีสองห้องนอนและ “โขลงผึ้ง”  ผึ้งบินว่อนเต็มบ้านเลยครับ เจ้าของการันตีว่าผึ้งพวกนี้ไม่ทำร้ายคน (หราาา)

ครูใหญ่กลับจากประชุมมาสมทบพวกเรา แกพาข้ามหมู่บ้านไปถนนสายดอยหลวง – เชียงของ   เป็นบ้านหลังใหญ่สองชั้น ค่าเช่าทั้งหลังอยู่ที่เดือนละ 1200 เจ้าของเคยทำเป็นร้านคาราโอเกะหน้าบ้านแต่เจ๊งไปแล้ว และเจ้าของถูกรถชนตายที่หาดใหญ่ …บ้านนี้พักได้เต็มที่ถึง 5-6 เลยทีเดียว ดูท่าผมจะไม่ค่อยถูกกับบ้านหลังใหญ่ แถมประวัติไม่ค่อยน่าคบหา เราจึงต้องหาต่อไป

กลับเข้ามาที่เขตชุมชนอีกครั้ง เป็นบ้านเช่าแบบบังกะโลผนังติดกันสามหลัง ห้องเล็ก ๆ มีห้องน้ำ เดือนละ 850 รวมค่าน้ำและค่าไฟ เจ้าของดูเป็นคนเอาใจใส่ พ่อแม่ผมชอบหลังนี้ แต่พวกเราก็ยังไม่ตอบตกลง

ครูใหญ่เริ่มพาผมไปหาบ้านพักฟรี หลังที่แกพาไป เป็นบ้านพักครูอยู่ใน

หลังที่แกพาไป เป็นบ้านพักครูซึ่งอยู่ในโรงเรียนบ้านแม่บงใต้ ซึ่งโรงเรียนนี้ถูกยุบรวมไปเรียนกับโรงเรียนบ้านดอย มีสำนักงานประสานงานอยู่ในนั้น มีพี่เจ้าหน้าที่ทำงานอยู่ แต่ดูสภาพยังไงก็โรงเรียนร้าง ลุงมานพให้ทัศนะต่อบ้านหลังนี้ว่า

“ขนาดพระยังอยู่ไม่ได้เลยครู”

โห  แล้วคิดเหรอว่าผมจะกล้า

ว่าแล้วแกก็บอกผมว่า “ครูไปอยู่ที่โรงเรียนเรานั่นแหละดีแล้ว ผมจะได้ไม่ต้องมานอนเฝ้าโรงเรียน อยากอยู่กับเมีย”

แหม่

 

แล้วครูใหญ่ก็พาผมข้ามกระทรวง เข้าไปที่สถานีอนามัย (ปัจจุบันเรียกโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล)  เป็นบ้านพักเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเป็นบ้านลักษณะคล้ายหอพัก เป็นบ้านแฝดสองชั้น สภาพค่อนข้างใหม่ เห็นแล้วสะท้อนใจเมื่อเทียบกับสภาพบ้านพักครูในโรงเรียน มีอยู่สองหลัง ไม่มีใครพัก อยู่บนเนิน มีน้ำมีไฟ แต่ไม่มีบ้านใกล้เคียง – -”

ที่จริงผมมีบ้านที่อยากเช่า มาก ๆ เอยู่หลังนึงครับ อยู่เลยโรงเรียนออกนอกหมู่บ้านไป ด้านหลังเป็นดอย ด้านหน้าติดถนน มีวิวเป็นหนองน้ำและทุ่งนาในหุบเขา ถ้าได้พักบ้านหลังนี้จะฟินมาก แต่เค้าไม่ให้เช่าแล้ว (อ้าววว)

 

หาจนเย็นสรุปแล้วก็ยังไม่ได้บ้านเช่าครับ ตอนนี้ผมรอคำตอบจากบ้านพักของเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ยังไงเอาของฟรีดีที่สุดครับ เค้าจะให้คำตอบได้วันจันทร์ เพราะอาจจะมีคุณหมอคนใหม่มาพัก (ว่าแต่…บ้านแฝดสองหลังนะ)

วันจันทร์หน้าคือวันที่ผมต้องขนของเข้าแล้วสิครับ
เอาเป็นว่า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ขนของมาวันนั้นแหละแล้วค่อยว่ากัน ถึงเวลานั้น หลังไหนก็คงไม่ต่างกัน เนอะ

ดูเหมือนว่า ผมจะพูดเรื่องบ้านเช่ามากกว่าโรงเรียนใช่มั้ยครับเนี่ย

———————————————————————————————-
ป.ล.1  จนป่านนี้ผมยังไม่เคยเห็นใครไปพักที่บ้านพักหลังอนามัย
ป.ล.2 ตอนหลังผมเพิ่งสังเกตว่าบ้านพักหลังอนามัยตอนกลางคืนน่ากลัวมาก
ป.ล.3 ทราบภายหลังว่าบ้านพักครูโรงเรียนแม่บงใต้เฮี้ยนมาก
ป.ล.4 สุดท้ายผมจะได้พักที่บ้านหลังไหน รอติดตามตอนต่อไปนะครับ

 

  • กด like แฟนเพจ