ตั้งแต่ไม่ต้องตัดเกรียนเพราะเรียน รด. ตอนปลายเทอมชั้น ม.6
ผมก็บอกลาร้านตัดผมแนวท่านชาย ที่ต้องแตะแป้งที่ตีนผมก่อนจะไถด้วยปัตตาเลี่ยนแบบที่เด็กชายหัวเกรียนคุ้นเคย ไปใช้บริการร้านสระซอยครั้งแรกที่สยาม จากค่าตัด 30 บาท ทะลุขึ้นไป 350 บาทโดยไม่เคยปริปากบ่น พอกลับมาทำงานที่บ้านก็ดีหน่อย ราคาลงมาเกือบ 3 เท่า และก็โชคดีได้เจอร้านประจำที่ถูกใจ แม้จะเปลี่ยนร้านบ้างตามความสะดวกแต่ก็จะเลือกร้านสระ ซอย โดยช่างตัดผมที่เป็นผู้หญิงทุกครั้งนับเป็นเวลา 12 ปีที่ ไม่เคยกลับไปใช้บริการร้านแนว ปะ ไถ
จนวันนี้ หลายร้านในอำเภอพานปิดช่วงสงกรานต์กันยังไม่เปิด วนรถหาอยู่หลายที่ ร้านที่เป็นช่างผู้หญิงก็ไม่รับตัดผมชาย คิดในใจตอนนั้นถ้ามีปัตตาเลี่ยนจะไถเองซะเลย
คิดได้อย่างนั้นก็เลยวนหาร้านตัดผมชายซะเลย
จนมาเจอร้านหนึ่งหลังตลาดสดพาน เป็นร้านที่ไม่เคยคิดจะใช้บริการ อยู่ในตึกแถวไม้เก่า ๆ สองชั้น บรรยากาศตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ทุกครั้งที่จะตัดทรง รด. กลับมาอีกครั้ง
ภายในร้านก็วินเท้จวินเทจ เป็นการวินเทจแบบไม่ต้องพยายามอะไร ช่างตัดผมท่าทางมีอายุกำลังไถหัวลูกค้าวัยรุ่นเป็นรองทรงต่ำหัวบาน ๆ ไถข้างล่างขึ้ดนิดหน่อย เป็นทรงฮิตเด็กเทคนิค ซึ่งเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์ซีดของลูกค้า ช่วยยืนยันข้อสันนิษฐานของผมได้อย่างดี
ใจผมตอนนั้นไม่เอาแล้ว เดี๋ยวรอกลับจากงานแต่งเพื่อนที่จันทบุรีค่อยกลับไปตัดทีร้านพี่มดดำ ซอยข้างบิ๊กซีแบบเดิมก็ได้
ตอนนั้นเกือบจะใช้จังหวะที่แม่ไลน์มาฝากให้เติมตังค์มือถือ ชิ่งออกมา ก็มีคุณตาผมหงอกทั้งหัว เดินเข้ามา แล้วถามว่า “คิวผมแล้วใช่มั้ย”
ตอนนี้แหละที่มันได้ฟีลสุด ๆ
คุณตาหัวหงอกกับช่างตัดผมมือเก๋า คุณกันเรื่องสงครามเวียดนาม และการเป็นทหารนาวิกโยธินเก่าของช่างตัดผม
ผมก็ “เอาวะ” ไหน ๆ ตอนแรกก็กะจะไถเองอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ค่อย ๆ บอกลุงช่างแกก็ได้
นั่งเล่นพลางเสิร์ชดูแบบทรงผมไป จนถึงคิวตัวเองแบบกล้า ๆ กลัว ๆ
—————-
ลุงช่าง : เอาทรงไหนครับ
ผม : undercut ครับ
ลุงช่าง : ทรงไรนะ
ผม : undercut ครับ
ลุงช่าง : อีกทีดิ๊
ผม : อะ อัน เด้อ คัท ครับ
ลุงช่าง : มันเป็นยังไง ?
คำถามนี้ทำผมใจหายวูบ แกถามว่ามีรูปมั้ย ผมก็เลยเปิดรูปให้ดู
ลุงช่าง : มีแบบข้างหลังมั้ย
ผม : ข้างหลังมันก็จะเป็นแบบนี้ครับ (สไลด์ภาพในมือถือให้ดู) ข้าง ๆ ลุงก็รองหวีเบอร์ 4 ไถขึ้นได้เลยครับ ทรงเดิมของผมเป็น undercut อยู่ละ ลุงตัดตามแนวเดิ… อุ้บ
ลุงช่าง : อ๋อ เข้าใจละ
ว่าแล้วแกก็เอาเข่าหมุนเก้าอี้ตัดผมให้ท้ายทอยผมรับแสงจากหน้าร้าน เอาแป้งตบรอบ ๆ หัวไว้เป็นแนว แล้วเริ่มไถทันที !!
เห้ย ! ที่ลุงว่าเข้าใจนี่เข้าใจตรงกับผมมั้ยเนี่ยยยย
ลุงช่าง ไถ ๆ ๆ อย่างเมามัน ไม่ถึงหนึ่งนาที หมุนเก้าอี้ให้ผมหันมาเผชิญหน้ากับกระจก
ลุงช่าง : แบบนี้ใช่มะ ?
ผม : ขะ..ขะ ครับ (ผมยังไม่มั่นใจ แต่เอาวะ มาขนาดนี้แล้ว ถ้าพลาดยังไงก็สกินเฮดทีหลังละกัน)
ลุงช่าง : แบบนี้มันก็เหมือนทรง Rock Billy (แล้วแกก็เอากระบอกฉีดน้ำพ่นผมจนชุ่ม) หวีแบบนี้ เป๋ ๆ ได้เลย
ผม : ประมาณนี้แหละครับ เดี๋ยวผมไปเสยเองครับ
ลุงช่าง : อ้าว เสยด้วยเหรอ งั้นเดี๋ยวลุงตัดให้เผื่อเซ็ตอีกแบบ เผื่อจะเบื่อทรงเดิม
แล้วลุงก็ไถไปไถมาที่ตีนผมด้านหน้าอีกครั้ง พรมน้ำจนชุ่ม แล้วหวีให้ดู นี่ไง พวกเชิญยิ้มก็ทรงนี้
เชิญยิ้ม !!!????
ลุงช่าง : โอเคมั้ย มันจะจัดได้สองทรงนะ ตอนแรกเราบอกว่าทรงอะไรนะ
ผม : เอ่อ undercut ครับ
ลุงช่าง : นั่นแหละ มันคล้ายกับ Rock Billy ลุงดูภาพแล้วเข้าใจเลย
ผม : ……
ลุงช่าง : เรียบร้อยครับ 40 บาท
ผมจ่ายเงินอย่างไม่รีรอ ปัด ๆ เศษผมแล้วเดินออกมา มีพี่คนหนึ่งพาลูกอีกสองคนมานั่งรอผมอยู่ แกบอกลุงช่าง ให้ตัดแบบลองทรงต่ำ ลุงช่างสะบัดผ้าคลุมตัวลูกค่าคนต่อไปอย่างชำนาญ
เห้ย ! Rock Billy ก็โอเคนะครับ
จ๊าบเลยลุง 5555
ป.ล. ที่จริงแล้วทรงนี้เรียกว่า Rockabilly หรือ Pompadour ซึ่งหลัง ๆ เรียกกันว่าวินเทจครับ
