ผมเป็นครูภาษาไทยที่จบสายวิทย์ครับ
เพราะความที่ไม่ได้เกิดมาเป็นเด็กสายศิลป์แต่กำเนิด จึงถูกแนะนำกึ่งบังคับจากที่บ้านว่าต้องสอบเข้าศูนย์วิทย์ให้ได้ แล้วก็ดันสอบติดซะด้วย
พอถึงช่วงสมองกลับ (จากวิทย์เป็นศิลป์) ความสุขของผมที่ได้ไปโรงเรียนในแต่ละวันจึงลดลงตามคาบภาษาไทยและสังคมที่หายไป
พ่อผมแนะนำว่า ให้หา “คนที่ชอบ” ไว้สักคนสิ แล้วเอ็งจะอยากไปโรงเรียนทุกวัน …. ฮั่นแน่ !
จริง ๆ ไม่ต้องถึงกับให้พ่อมาแนะนำหรอกครับเรื่องแบบนี้ (ฮิ้วววว)
ผมแอบชอบเพื่อนอยู่คนหนึ่งครับ
เป็นเพื่อนต่างห้องที่เมื่อก่อนเคยอยู่ห้องเดียวกันตอน ม.ต้น พอขึ้น ม.ปลาย ทำได้เต็มที่แค่ขอตารางสอน มาแกล้งเดิน ๆ สวนกันตอนเปลี่ยนคาบ ยิ้มให้บ้างเท่านั้นแหละ
ถ้าใครยังพอร่วมสมัยกันบ้าง ตอนนั้นเวลาโทรศัพท์ไปที่บ้าน ต้องขอสายเธอจากคุณแม่ คงจะพอเข้าใจ ว่าโอกาสคุยกันมันยากแค่ไหน
โชคดีอยู่บ้าง ที่เราทั้งคู่อยู่สายวิทย์เหมือนกัน ทำให้มีเรื่องเนียนไปถามการบ้านบ้างอะไรบ้าง เช่น
“ครูสั่งงานห้องเธอเหมือนกับห้องเรารึเปล่า”
“ขอยืมสมุดมาจดหน่อย ของเพื่อนเรามันยืมต่อกันหมดแล้ว”
“มีแนวข้อสอบที่สอบไปวันนี้มั้ย พรุ่งนี้ห้องเราสอบ”
อะไรทำนองนี้แหละครับ เนียน ๆ กันไป
จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้ยินเธอบ่น ๆ ว่าไม่เข้าใจวิชาชีวะเรื่องหนึ่ง ผมก็รีบเสนอตัวว่า “เรื่องนี้เราพอได้นะ ให้เราติวให้มั้ยล่ะ”
จุดเปลี่ยนของชีวิตกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ
ก็ผมน่ะ ไม่ถนัดวิชาสายวิทย์เลย (ควรจะเปลี่ยนไปสายศิลป์ด้วยซ้ำ แต่ติดเพื่อน) เรียนพิเศษก็ไม่ได้ไปเรียนสักที่ด้วยเนี่ย ทำไงดี รับปากไว้แล้ว
ผมจึงต้องกลับมาอ่าน ๆๆๆๆ ให้เพื่อนห้องเดียวกันติว ๆๆๆๆ รีบไปโรงเรียนแต่เช้า เพื่อไปจองม้าหินอ่อนรอเธอมาให้ผมติวให้
เธอฟังผมอธิบายไปก็ยิ้มไป เรื่องไหนที่ผมอธิบายผิดเธอก็ช่วยแก้ให้ อ้าวนี่ตกลงใครติวใครกันแน่เนี่ย
พ่อครับ นี่ผมอยากไปโรงเรียนทุกวันแล้วครับ
แล้ววิชาชีววิทยา ก็เป็นวิชาสายวิทย์วิชาเดียวที่ผมสมัครสอบ และใช้เป็นคะแนนยื่นเข้าคณะครุศาสตร์ จุฬาฯ ครับ (ก่อนจะสอบติดทุนครูภาษาไทยแล้วย้ายข้ามมาสาขามัธยมศิลป์ที่เดียวกันจนเป็นครูภาษาไทยในทุกวันนี้)
แม้ผมและเธอจะลงเอยด้วยการเป็นเพื่อนต่างมหาวิทยาลัย แล้วก็ห่างหายกันไปตามกาลเวลา แต่มันก็ทำให้เห็นว่าสุดท้ายแล้วทุกอย่างจะมีค่าเสมอ ถ้าเรารู้ว่าเราทำไปเพื่ออะไร และทำเพือใคร
ความรักมันไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่คนที่อ้างความรักแล้วทำไม่ดีต่างหากล่ะ ที่เรียกว่าเป็นคนเลวร้าย
เอ่อ….
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ เพราะบังเอิญวันนี้คุยกับนักเรียนแล้วแตะ ๆ ประเด็นนี้มาครับ ถ้านักเรียนมาอ่านเนี่ย จำตัวอย่างดี ๆ ไปใช้บ้างก็ได้นะ แหม่
อีกอย่างนะครับ
เธอ…
เธอน่ะแหละ… จำเราได้ป่าว นาว ห้อง 13 ไง
ถ้าเธอพอมีเวลาว่าง ช่วยมาติวชีวะ ให้เราคืนบ้างสิ เรื่องนี้เราไม่ค่อยเข้าใจ
“ระบบการทำงานของหัวใจ”
เธอช่วยติวให้เราได้ป้ะ ?