ธณากรณ์ เป็นนักเรียนชั้น ป.5 รูปร่างผอม สูง น้ำหนักไม่ถึงเกณฑ์มาตรฐาน รูปร่างผอมแห้ง ถ้าให้ธณากรณ์เอาชายเสื้อยัดออกจากกางเกง กางเกงจะหลุดลงกองกับพื้นได้เลย เข็มขัดก็เอาไม่อยู่ การเรียนของเขาอยู่ในระดับพอรู้เรื่อง ไม่ถึงกับเก่งและไม่ถึงกับสอนไม่ได้ ชอบเล่นกีฬาฟุตบอลและเคยขาหักจากการเตะฟุตบอล (ก็ขาเล็กอย่างกับกิ่งมะขามขนาดนั้น)
แรกเจอนั้นเหมือนเค้าเป็นเด็กเงียบ ๆ ครับ ยิ้มแหะ ๆ เดินหลังโกง ๆ มักได้คุย กับผมแค่ตอนมาส่งงานและขออนุญาตไปดื่มน้ำปัสสาวะ (หลัง ๆ ต้องบอกให้ขออนุญาตไปห้องน้ำก็พอ ครูไม่ได้อยากรู้รายละเอียดเท่าไหร่)
วันหนึ่ง ผมให้นักเรียนทำแบบฝึกหัดวิชาภาษาไทย ในหนังสือทักษะภาษาชั้นป.5 โจทย์บอกว่าให้นักเรียนเขียนเพลงร้องเล่นที่เคยได้ยินด้วยลายมือหวัดแกมบรรจง พร้อมทั้งนำมาร้องให้เพื่อน ๆ ฟัง (ผมตัดส่วนที่จะร้องให้เพื่อนฟังออก นักเรียนไม่ยอมร้องกันครับ)
นักเรียนแต่ละคนก็จะเขียนเพลงที่ตัวเองชอบมา บางคนถึงกับขออนุญาตไปนั่งบิ๊วนอกห้อง บางคนก็เปิดสมุดเพลงที่พกมา (คาราโอเกะเคลื่อนที่) หาเพลงที่ชอบแล้วก็จดลงสมุด
ช่วงบ่ายก็มานั่งตรวจงานนักเรียนครับ ส่วนใหญ่คนที่ร้องเป็นจะสะกดผิด ๆ ถูก ๆ (เพราะไม่มีตัวอย่างให้ลอก) ส่วนที่ลอกมาก็จะเขียนสะกดได้ดีครับ คืออ่านแล้วรู้เลยว่าใครลอกจากหนังสือเพลง ใครร้องเพลงนี้เป็น
แล้วผมก็มาสะดุดตากับเพลง “น้อยใจ” ของธณากรณ์ ลองอ่านดูเอานะครับ ว่ามันสะดุดยังไง
วันหนึ่งเราน้อยใจ ที่เขาไม่สนใจเราเลย เขาสนใจแต่คนอื่น ไม่เคยสนใจเราเลยสักนิด แต่ทำดีเท่าไหร่ เขาก็ไม่เคยสนใจเราเลย ทำตนรัมบาก (คือลำบากครับ – -” ที่ผมวงไว้)เท่าไร เขาก็ไม่เคยสนใจเราสักนิด ถึงแม้เขาไม่สนใจเราก็ตาม สักวันเขาก็ต้องมาหาเราอีก แล้วก็เริ่มต้นไม่ได้อีก
(เดี๋ยวนะ….มันยังไง)
คือ…นี่เพลงเหรอ นักร้องเป็นใครเนี่ย…ไม่มีสัมผัส แล้วอันไหนท่อนฮุก โอววว!!
เรียกมาเลยครับ มันต้องสัมภาษณ์ ธณากรณ์เดินกระหยองกระแหยงมา
ผม: (ถามเข้าประเด็นทันที) เพลงนี้เธอแต่งเองใช่มั้ย
ธณากรณ์: ครับ (ยิ้มแหย ๆ สีหน้าบ่งบอกประมาณโดนจับได้ “ว้า…แย่จัง ครูรู้ได้ไงอ่าาา” ทำนองนี้ – -“)
ผม: แน่ใจนะว่าเป็นเพลง
ธณากรณ์ (พยักหน้าภูมิใจ)
ผม: อ่ะ ไหนลองร้องให้ครูฟังหน่อย
คือ…แล้วเขาก็ร้องจริง ๆ ครับ !!! โอ้โห มีทำนองด้วย นั่งฟังไปขำไป ท่าทางการร้องไม่ถึงกับเรียกว่ามั่นใจครับแต่เนื้อหาเนี่ย อิน!! อินจัดครับ โว้ววววว ธณากรณ์ นายมันนักร้องในตำนานชัด ๆ
แล้วจากการร้องของธณากรณ์ ทำให้ผมสังเกตได้ว่า ท่อนสุดท้าย “เราก็เริ่มต้นกันไม่ได้อีก” เขาร้องว่า “เราก็เริ่มต้นกันใหม่ได้อีก” คือสะกดผิดนั่นเองครับ (ในวงกลม) เกือบงงกันทั้งประเทศ
ทีนี้ผมเริ่มไม่ไว้ใจ ถามต่อว่าเพลงที่สองเนี่ย เป็นเพลงแต่งเองรึเปล่า เขาบอกว่าไม่ได้แต่ง เป็นเพลงที่มีอยู่จริง ๆ เนื้อหาได้ใจมากครับ ลองอ่านดูละกัน
น้ำตาแทบไหลไม่รู้นี่ท่อนฮุกหรือท่อนไหน แต่ทั้งเพลงมีแค่นี้จริง ๆ
หลังจากที่แววศิลปินเริ่มปรากฏออกมาในครั้งนั้น อะไรก็ฉุดไม่อยู่ครับ
ถึงขนาดได้เป็นนักร้องขวัญใจนักเรียนบ้านดอยเลยทีเดียวครับ
อะไรที่ทำให้เขาเป็นที่ป๊อบปูล่าขนาดนั้น
อะไรที่ทำให้นักแต่งเพลงมั่ว ๆ ถูกรุมทึ้งบนเวที
ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปเช่นไร
ติดตามได้ในตอนหน้า ครูบ้านดอย 8 “ตอน เดอะสตาร์…ธณากรณ์”
เร็ว ๆ นี้ครับ